Carmelo, Big Apple'daki hükümdarlığını artık herkese ilan etmek istiyor. 2013 playofflarına da bu yaklaşımla başladı. Aslına bakarsanız kariyeri boyunca yakaladığı playoff kaydı kabus gibi[1]. Celtics ligde ribaund gücü en düşük takımlardan bir tanesi. Hücum ribaundlarında ise son sıradalar. İkinci şansları herkesten az yakalıyorlar ve o yüzden her topun değerini bilmek zorundalar. Doc Rivers, bu sorunu bir nebze çözebilmek için Paul Pierce'ı iki numaraya kaydırdığı uzun beşiyle başladı maça. Maç sonu 40-40 eşitlik vardı ribaundlarda.
Knicks iki guardla oynamayı bıraktığından beri (Kidd'in sakatlığı, Shumpert'ın dönüşü önemli etmenlerdi. Prigioni de çok kalamadı sakatlık yüzünden) sezon başındaki top dolaşımını sağlayamıyor. Hücumlar Melo ve JR Smith üzerinden oynanan isolation'larla şekilleniyor. Bu doğrultuda rakipler adına yapılabilecek en iyi hamlelerden biri, bu iki ismin tuttuğu oyuncuları hücumda daha fazla kullanarak onları yıpratmak. Bunu Melo üzerinde pek kullanmadı Celtics ama JR Smith kenardan geldikten sonra bazı sekanslarda -özellikle Pierce ile- denemekten geri kalmadılar.
Carmelo maça 4/4 başladıktan sonra Bass'in savunması altında ritmini kaybetti ve devrenin geri kalan bölümünde 2/11 ile oynadı. İlk yarı boyunca Bass savunmasında 1/4 ile şut atıp (6 sayı), 2 top kaybı yaparken, diğer Celticler tarafından savunulduğunda 5/11 ile 13 sayı üretip tek top dahi kaybetmedi.
Knicks maç boyu son derece kötü bir transition savunması yaptı. Celtics -özellikle ikinci yarıda Knicks'in set savunması kaya gibi sertken- açık alana çıkmayı daha fazla denese sonuç farklı olabilirdi. Knicks'in anlatmak istediğim sorununa bir örnekle bakalım.
Celtics transition'a çıkıyor. Çok ani ve etkin gelmiyorlar ancak Knicks savunması doğru adamları bulmakta sıkıntı yaşıyor. Topla gelen Avrey Bradley'i karşılayan kimse yok. Carmelo, boyalı alandaki Bass ile eşleşerek doğru iş yapıyor. Kidd ve Smith de kenarlarda adamlarını almış. Ancak Chandler boyalı alan civarında boş bekliyor. Savunması gereken Garnett hücuma daha yeni geliyor. Transition'da topu durdurması gereken Felton ise Bradley yerine dış şut tehdidi olmayan Garnett ile eşleşiyor.
Bradley topu Pierce'a indiriyor. Pierce hücumda olan bitene bakıp ne yapacağına karar verirken Chandler onun olası penetre alanını kapatmak için ortaya geliyor. Ancak Felton hala Garnett'in üzerinde ve Bradley'in önünde bomboş bir hareket alanı var. Burada Chandler right elbow'da bir yandan Garnett'i, diğer yandan Pierce'ın drive yolunu takip etmeli. Felton ise Bradley'in üzerinde olmalı. Bradley bu fırsatı kaçırmayıp boyalı alana cut yapıyor.
Buradan sonrası ise Celtics için çok kolay. Sırtını kenarda Kidd'e dayayıp sahayı elverişli bir şekilde gören Pierce, içeriye iyi bir cut yapan Bradley'e asisti yapıyor ve genç oyuncu takımına iki sayı kazandırıyor. Chandler, Garnett'e odaklanıp cut yapan kısayı görmediğinden Bradley'in pozisyonunu bozabilecek durumda değil. Felton ise şut menzilinin dışındaki Garnett'i kontrol etmeye devam ediyor.
Knicks, maç boyunca bu tür transition hatalarını birçok defa tekrarladı. Ancak Celtics'in bu şansları yeterince iyi kullandığını söylemek zor. Topsuz oyunda iyi işler yapan Bradley dışında Jeff Green'den de transition'da katkı aldılar. Green bu sezon çembere yaptığı cut'lar üzerinden yüzde 73 ile, transition'daki atakları üzerinden de yüzde 69 ile hücum ediyor. Ancak Celtics, transition hücumda takım olarak ligin kötülerinden. Hızlı hücumu çıkarken neredeyse beş denemenin birinde top kaybı yapıyorlar.
Şu adama bir hayli ihtiyaç duydukları kesin:
İlk yarıdaki daha akıcı basketbolun ardından, ikinci yarı iyiden iyiye bir playoff güreşi izlemeye başladık. Knicks hücumları tamamen ISO'lar üzerinden şekillenmeye başlayınca neredeyse duvara çarptılar ve el üstü atış kullanmaktan başka seçenekleri kalmadı. Carmelo, ilk yarıda eline değen 26 topta sadce 3 defa pas vermiş! Şaka gibi. İkinci yarı "nispeten" daha insaflıydı yine de. Hücumda kötü giden, daha doğrusu gitmeyen işleri kendi savunmalarıyla telafi ettiler. İlk yarıda 20 basketinin 15'ini asist üzerinden bulan Celtics, maçın bitimine 2:32 kala (son molaya giderken) devre boyunca sadece 7 saha içi isabet bulabilmiş ve tam 8 top kaybı yapmıştı. 53 sayılık ilk yarı performansından sonra, oyunun geri kalan bölümünde yalnızca 25 sayı bulabildi Celtics. Son çeyrekte ise sadece 8 sayı üretebildiler.
Savunmalar yarış pilotu kemeri gibi iyice sıkıldığında Knicks, Melo ve Smith'in bire birleri üzerinden -verimsiz de olsa- bir şeyler üretebildi ama Celtics bu alanda rakibine cevap veremedi. İkinci yarı sadece 7 saha içi isabeti bulabildiler. İlk yarıda 15'i asist üzerinden bulunan 20 isabetten sonra -ki çok akıcı bir hücum olduğunun kanıtı- pek de iç açıcı bir istatistik değil.
Diğer yandan, Boston benchi takıma destek vermekten bir hayli uzaktı. New York'un ikinci ünitesi 33 sayı üretirken, Celtics yedekleri 0 saha içi isabeti ve 0 asist ile oynadı. Sadece Courtney Lee'nin serbest atışlardan bulduğu 4 sayı var. Takımın benchten en önemli skor kaynağı olması umut edilen Jason Terry ise tam anlamıyla felaket bir gece geçirdi.
NBA Playoff tarihinde ilk maçı kazanan takımın turu geçme oranı yüzde 78. Psikolojik olarak da çok önemli bir galibiyet almış oldu Knicks kısacası. Ama Celtics'in cesaretinin kırılmasını gerektirecek herhangi bir durum yok. Zira Knicks de ilk maç özelinde hiç verimli hücum etmedi. Şut yüzdeleri Celtics'ten düşüktü ve 32 basketin sadce 13'ü asist üzerinden geldi. Tüm hücumu ISO'lara bırakırsanız, maç sonucuna karar veren şey günlük ritimler olur.
Diğer yandan Knicks savunmada zaman zaman ciddi rotasyon hataları yapabiliyor. Yine Avery Bradley'in topsuz oyun başarısını kullanacağım bir örneğimiz var.
Bir yarı-transition. Yine yukarıdaki örneğe çok yakın bir Celtics hücumu. Avery Bradley, Pierce'a pas veriyor. The Truth bu kez biraz daha dışarıda. Bradley, Pierce'a çalışacak alan yaratmak için ters tarafa gidecek. Garnett ise bu örnekte hücuma daha erken geliyor. Knicks'te eşleşmeler yine soru işareti. Celtics iki, Knicks ise bir uzunla sahada. Bu yüzden ortalık biraz kaos oluyor. Chandler içeride Bass ile. Carmelo zayıf taraftaki Courtney Lee üzerinde. Smith, Bradley'i biraz derin alıp Pierce'ı kolluyor. Felton'a ise yine Garnett kalmış! Ama eşleşmeler birkaç saniye içinde daha makul bir hale gelecek.
Pierce topu tepeden içeriye inen Garnett'e indiriyor. Şimdi Carmelo Bass'i alırken, Chandler da Garnett ile. Bu beşlerde Knicks için en makul savunma eşleşmesi. Ancak Felton, Bradley ile Lee arasında seçim yapmakta zorlanıyor. Zira kendi Lee'ye gitmeli, JR Smith ise Bradley'in üzerinde olmalı. Ama Pierce içeride ilk pası aldığında, dışı şutu zayıf olan Bradley'i riske edip Pierce'a yardım getiren Smith, şu anda derin bir uykuda. Bradley'in okla gösterilen cut alanında olması gerekirken tam bir ölü noktada duruyor; ne Bradley'e top gelmesini engelleyebilir, ne de Garnett'in olası bire birine yardım getirebilir. Pasifize ettiğini düşündüğü Pierce ise zaten hücuma etkin bir şekilde katkıda bulunabilecek bir pozisyonda değil.
Topsuz oyunda Avery Bradley'den yine başarılı bir hareket. Garnett ile aralarındaki pas açısını görüyor. JR Smith uyuduğu için önündeki hareket alanının farkında ve çembere doğru cut yapıyor. Garnett genç oyuncuyu iyi bir pasla beslerken, pozisyonu yeni fark eden Smith hamle yaptığında Bradley'in çoktan arkasında kalıyor. Yani yapabileceği tek şey faul. Carmelo oralarda yardım getirmeyi pek seven/bilen bir oyuncu değil. Chandler'ın ise sayıyı önlemek için topla aynı anda ve aynı hızda hareket etmesi gerekiyor! Kısacası Celtics'in Knicks savunmasındaki hataları iyi okuyup, değerlendirdiği bir pozisyon daha.
2013 playofflarının ilk maçı, bizlere son ana kadar müthiş bir heyecan yaşattı. Knicks - Celtics eşleşmesinin Doğu'daki en iyi seri olacağına hiç şüphe yok. Celtics, Rajon Rondo'dan yoksun olmasaydı seri çok farklı bir yöne gidebilirdi. Yukarıda da değindiğim gibi; herhangi bir playoff serisinde ilk maçı kazanan takımın turu geçme oranı yüzde 78. Knicks psikolojik anlamda önemli bir iş yaptıysa da, bu savunma rotasyonlarıyla ve isolation'lar nedeniyle tıkanan hücumlarıyla seride her an her şey olabilir. Heyecanın uzun süre devam edeceği kesin.
[1] Carmelo'nun düne kadar oynadığı 55 playoff maçındaki galibiyet kaydı 17-38. 50+ maç oynayan oyuncular içinde tarihin en kötüsü.
